wat ons zoal opvalt hier

boodschappen
Omdat een van mijn contactlenzen was gebroken, wilde ik even nieuwe halen. Je kunt hier op zondag je bankzaken regelen, midden in de nacht boodschappen doen en in elk restaurant altijd een glas water krijgen, dus een stel lenzen zou ik zeker makkelijk kunnen krijgen.
Bij de plaatselijke drogist werd ik van de lenzenvloeistof naar de leesbrillen gedirigeerd, en weer terug. De meneer achter de balie van de brillenwinkel had volgens Tjerk zelf echt een hele mooie bril op en ja, ik dacht ook dat die wel uit zijn eigen winkel zou komen. Hij verwees ons naar de lenzenspecialist. De dame daar vroeg me naar het recept van mijn oogarts. ‘Prescription? Doctor?!’ Mijn ogen zijn prima; ik heb voor beide ogen -1 en hoef alleen maar nieuwe lenzen.
Nee mevrouwtje, zo gaat dat hier niet. Ik moet eerst mijn ogen laten opmeten door, zoals gezegd, een oogarts, in het ziekenhuis of in de winkel, waar ze inderdaad in witte doktersjassen en met naamkaartjes op rondlopen.
Of dat vergoed wordt door de ziektekostenverzekering?
Ook dat is een heel ander systeem dan in Nederland: elke ziektekostenverzekeraar heeft zijn eigen artsen: huisartsen, kinderartsen, oogartsen, voor elke kwaal hun eigen artsen. Dus ik zou eerst een arts moeten zoeken van mijn verzekeraar, daar een afspraak maken en vervolgens met het recept naar de winkel om daar de lenzen te kunnen kopen.
Ik neem aan dat de lenzen die ik inmiddels bij mijn ouders in Nederland besteld heb, eerder hier zijn.

geen internet in Silicon Valley
Als je aan Silicon Valley denkt, dan denk je aan Apple, Google, Informatica natuurlijk, Sun, Yahoo en aan het feit dat hier de computer bedacht en verder ontwikkeld is, de muis, het beeldscherm enzovoort. Dan denken wij dat we heel snel een telefoon- en internetaansluiting zullen kunnen regelen. Helaas pindakaas, of, aldus J, ´too bad peanutspread´. Erwin zat op een vrijdagavond een uur met een AT&T-medewerker aan de telefoon om alle opties door te nemen. Omdat het lang duurde voordat we vervolgens iets hoorden, belden we maar eens op. Order? Op naam van Erwin Dral? Nee, helemaal niet en het ordernummer kan ik in geen enkel systeem terug vinden. Maar misschien wil je... We hebben gezegd dat ze hun uiterste best moeten doen om de order te vinden en dat we anders bij een andere organisatie een telefoonabonnement nemen. Ja, nee, komt in orde Erwin. Later bleek dat ze nog wel de telefoonorder hadden en de internetorder kwijt waren. Om een lang verhaal kort te maken: drie weken later hadden we eindelijk telefoon- en internetaansluitingen en waren we vanuit Silicon Valley weer verbonden met de rest van de wereld.
Ik vond het wel heel raar om niemand te kunnen bereiken en geen berichten te ontvangen. Erwin moest gewoon ´s avonds werken en gebruikte daarvoor een onbeveiligde lijn. Dat had ´ie beter niet kunnen doen want later bleek dat iemand zijn e-mail adres had gebruik om spam te versturen – Erwin kreeg onbestelbare mailtjes retour en dat zijn account was gebruikt om informatie over auto´s op te vragen, te beginnen met een Bentley. Nee, ik zie het ook niet voor me.
Maar we zijn er weer! (en we hebben Skype, onder onze eigen namen, in Menlo Park).