Al weken voordat het zover was, hadden de jongens het erover. Ze keken er erg naar uit: Halloween. Tjerk had er op school natuurlijk over gehad, en Hidde weer van hem. Het ging over wat ze aan zouden doen – Tjerk wist het al heel snel, hij wilde weer ridder zijn, en Hidde ook, totdat de buurvrouw hem een brandweerpak te leen aanbood.
Halloween is wat uiterlijk betreft een combinatie van Sint Maarten en carnaval: op de avond van Halloween gaan de kinderen, en sommige volwassenen, verkleed langs de deuren. In plaats van liedjes te zingen over een rood rokje zeggen ze ‘Trick or treat’ en dan krijgen ze een treat (traktatie). Bij verreweg de meeste huizen werd snoep uitgedeeld, soms moedigden de bewoners de kinderen aan om vooral twee of drie te nemen – kennelijk waren er minder kinderen gekomen dan ze van te voren hadden verwacht en wilden ze voorkomen dat ze zelf met al dat snoep zouden blijven zitten. Enkele mensen hadden, net als ik, aardigheidjes gekocht om aan de kinderen te geven.
Sommige mensen beginnen al een paar weken voor Halloween hun
huis en tuin te
versieren. Met spinnenwebben (te vergelijken met ons engelenhaar in de kerstboom), soms spinnen ter grootte van een klein kind, skeletten, grafstenen, spreuken, spoken en spookjes, heksen en duivels. En pompoenen, heel erg veel pompoenen. Wat die met Halloween te maken hebben weet ik niet, maar het staat in ieder geval erg vrolijk, al die oranje bollen in de tuin, of andere vormen en kleuren (geel en groen).
Onze tuin had een basis-versiering van spinnenwebben, en aan de takken van bomen en struiken ongeveer twintig nep-pompoenen (ronde oranje plastic zakjes met een pompoen-tekening erop, gevuld met oude kranten). Verder hadden we voor het raam spoken opgehangen en de pompoenen die Hidde op de pre-school had gemaakt.
Twee weken voor Halloween zijn we naar een
pumpkin patch geweest (patch = stuk grond waar fruit of groente groeit). Half Moon Bay, een plaats aan de oceaankust relatief dicht bij ons, staat bekend om de vele pumpkin patches: boerderijen waar in de herfst alleen maar pompoenen liggen. Wij zijn naar een pumpkin patch hier in de buurt geweest. Het was een bloedhete dag, de paden tussen de veldjes met diverse maten en vormen pompoenen, afgezet met hooibalen, waren stoffig en er was vrijwel geen schaduw. Poeh! Het deed me heel even denken aan Nicaragua.
De meeste pumpkin patches hebben activiteiten voor kinderen die variëren van gezichten schilderen en knutselen tot ritjes in een treintje over het terrein. Deze zijn meestal alleen in het weekend, in ieder geval wel op de patch waar wij waren. Gelukkig maar, dacht ik toen ik even door de flappen van het zwarte landbouwplastic in het spookhuis keek; het zag er echt heel griezelig uit.
De jongens hebben elk een mooie pompoen uitgezocht en we kochten nog twee sierpompoentjes. Tjerk kreeg later op school een oranje mini-bolletje. Later hebben we voor Hidde’s pre-school nog een mooi groot exemplaar gekocht.
Van een friend – een van de twee vrouwen met wie ik wekelijks een uur mediteer – kreeg ik een carving-set: speciaal gereedschap om pompoenen uit te hollen en om er figuren in te snijden, en twee boekjes met voorbeelden.
Anderhalve week voor Halloween heb ik me enorm uitgesloofd en een prachtig gezicht uit Hidde’s pompoen gesneden. Ik meende dat dat best kon omdat het al wat kouder werd en de pompoen op de veranda zou staan, de hele dag in de schaduw.Kouder was niet koud genoeg, het was gewoon iets minder warm, bleek ongeveer een week later toen ik de jongens vroeg waar het deksel van de pompoen gebleven was: het was er in gezakt, alles was gaan rotten. Ook in oktober is het nog te warm om groente en fruit buiten de koelkast te bewaren.
Behalve op alle scholen is er ook elk jaar een
Halloween-optocht in Menlo Park, op de zaterdag voor het eigenlijke feest, dus dit jaar op
25 oktober. Daar gingen we, op de fiets natuurlijk: Tjerk als
ketchup-fles, Hidde als
brandweerman. Tjerk droeg z’n knalrode Heinz Tomato Ketchup t-shirt dat Erwin een tijdje geleden voor hem meegenomen had van een zakentripje naar New York, zijn rode broek en zijn crocs, die ook rood zijn. Ik had een bijpassende hoed gemaakt van wit karton: een hoge ronde toeter met witte bovenkant, die ik op een kwart van boven bijna helemaal opengesneden had en iets omhoog gezet. Halverwege de optocht bedacht ik me dat het leuk geweest zou zijn om Tjerk z’n haar nog rood te verven en dat er uit te laten komen. Dat zou dan voor de schooloptocht nog kunnen.
Hidde wilde in deze periode het liefst elke dag z’n brandweerpak aan, als het aan hem had gelegen zou hij er ook in hebben geslapen. Maar het lag niet aan hem dus dat ging niet door (het was immers een geleende uitrusting).
De optocht ging van Burgess Park naar een klein parkje in de winkelstraat waar alle kinderen een plastic tas kregen met Halloween-tekeningen van heksen erop, een vingerhoedje mierzoet appelsap en een koekje. Daarna konden we trick or treat-en bij alle winkels die een oranje papier op de etalageruit hadden hangen waar op stond dat ze meededen, en dat waren bijna alle winkels. Er werden handenvol snoep uitgedeeld, de tas van de jongens zat echt bomvol suiker en vet aan het einde van de straat – en dan hadden we nog maar één kant gedaan.
Het leuke voor ons was dat we allerlei hele aardige winkels zagen waar we altijd aan voorbij waren gefietst. Als ik iets moet kopen fiets ik naar de winkel waar ik moet zijn, en na de aankoop weer terug naar huis. Dit tochtje leverde zo nog wat verrassingen op.
Onderweg raakten we aan de praat met een ander Nederlands gezin, over wie we al gehoord hadden omdat hun dochter bij Tjerk op school zit (en zo gaat dat dan: Oh, uit Nederland? Kennen jullie A dan, die zit op dezelfde school in Kindergarten).
De jongens renden vooruit en schoten lekker op omdat zij in Nederland helemaal niet hebben geleerd dat je een rij moet maken als een heleboel mensen of kinderen hetzelfde willen, en dat je bij aankomst dan achteraan moet gaan staan. Hidde charmeerde zich (in dit geval geloof ik onwetend) gewoon meteen naar de snoeptrommel en Tjerk rende voorop naar alweer een volgende bak zoetigheid.
Eindelijk was het dan zover op vrijdag
31 oktober: Halloween. Het miezerde. Een feestdag en slecht weer blijkt een gevaarlijke combinatie voor degenen die naar school fietsen: we hadden nog nooit zo ontzettend veel auto’s gezien. Het was echt filerijden naar school, wij laveerden zo’n beetje langs en tussen de SUV’s en bakkies door. En wat het ook eng maakte was dat al die automobilisten nog meer haast leken te hebben dan anders.
Op school was het even chaotisch: Tjerk z’n juf had geen idee waar we naartoe moesten. Ze dacht dat we naar de lunch-plaats gingen omdat ze daar met alle andere first grade-groepen afgesproken hadden. Of was dit nou toch slecht weer en deden we het dan binnen? Consternatie alom. Uiteindelijk belandden alle klassen van school in optocht op het grasveld, waar ze een ererondje maakten.
Daarna voor een groepsfoto naar hun eigen speelplaats.
Tjerk was en bleef vastbesloten: hij wilde als
ridder. En dat bleef zo, ook toen wij hem er aan herinnerden hoe bijzonder iedereen afgelopen zaterdag zijn ketchup-pak vond.
Natuurlijk waren er meer ridders en ruisde het van de roze tulen prinsessenrokken. Hidde was nog steeds een
brandweerman. Erwin was als
Dutch cowboy met een oranje broek, een koeien(fiets)shirt en oranje cowboy-hoed, en ik was als
cowgirl met wat ik in de kast had: een spijkerbroek, springtouw als lasso, een overhemd en mijn hoed uit El Salvador, die zo nog eens van pas kwam.
Vervolgens was er voor elke groep nog een klein
Halloween-feestje in de klas, waarvoor ik me als hulpmoeder had opgegeven.
Er waren vier tafels met activiteiten:
- een kaart of boekenlegger maken met stempels en tekeningen van vleermuizen, spinnen (duim op een stempelkussen, dan op het papier en pootjes eraan tekenen) en heksen, of wat je ook maar wilde natuurlijk;
- een armbandje maken met kralen in de typische Halloween-kleuren geel, oranje en zwart;
- op een strook papier met stickertjes met Halloween-afbeeldingen, patronen maken (bijv aab, aab, of abcdd, abcdd, etc), en
- ‘enge vingers maken’ van een halve string-cheese met inkepinkjes voor de vinger-rimpels en bovenaan een stukje rode paprika als bloederige nagel. Dit laatste moet ik misschien wat meer uitleggen: een string-cheese is een soort korte soepstengel van kaas, vaak droge mozzarella en kinderen eten die vaak als snack/tussendoortje. Met vinger-rimpels bedoel ik die rimpels aan de bovenkant van je vinger bij de scharnieren van de kootjes (snap je het nu wel?!).
Halverwege het feestje Erwin afscheid en vertrok hij naar Las Vegas, of was het Dallas, of Philadelphia, waar hij een paar dagen moest zijn voor z’n werk.
Vraag je je af waar Hidde was? Die was mee, die doet net alsof hij ook al (bijna) in first grade zit, die hoef je echt niks te vertellen!
En eindelijk was het dan zover. Nadat we met wat vrienden van hun een paar stukken pizza hadden gegeten op een paar dekens in het gras in de voortuin van de overburen, begon onze
Trick or treat. We waren alledrie weer in dezelfde ‘uitrusting’ als vanochtend.
We begonnen om ongeveer half 7, en het werd al snel schemerig, wat het extra spannend maakte. Vandaag hadden veel mensen nog een finishing touch aangebracht in de versieringen.
Er waren prachtige vondsten bij. Van een huis was het hele raam beplakt met wit papier. Het leek alsof daa r een gat in zat, en daar keek een heel groot oog door. Het staarde ons aan, keek opzij, naar boven en beneden en weer naar ons. Het was echt zo groot als een buik. De man die de deur opendeed hield die op een kiertje want anders, zei hij, zou de reus ontsnappen die daar binnen was! Hidde vroeg of hij de reus mocht zien maar dat was veel te gevaarlijk.
Bij een ander huis deden twee heksen de deur open en die lieten de kinderen een liedje zingen voor hun verjaardag. Na het liedje keken ze elkaar aan en besloten dat het nog een keer moest, maar dan toch echt veel luider!
Bij twee of drie huizen waren echt enge dingen, met bloed en losse hoofden en enge geluiden, flikkerende lichtjes en rondvliegende vleermuizen.
Aan de overkant stond een meer dan manshoog spookhoofd in de tuin met een reusachtig grote mond die open en dicht kon. En het hoofd kon ook nog praten! Je kon er achter staan en dan met een hendel de onderkaak op en neer bewegen. Geweldig knutselwerk.
Omdat het streng verboden is om met drank over straat te liepen liepen andere buren en hun vrienden rond met plastic bekers met dop en rietje, alsof ze de limonade voor hun kinderen vasthielden, maar met hun rode wijn erin.
Een regel is dat alleen huizen meedoen waarvan de lamp bij de voordeur aan is, andere huizen laat je ongemoeid. Soms zijn mensen wel thuis maar hebben geen zin en gaan dan vroeg naar bed of zitten een paar uur in het (bijna)donker.
Een andere gewoonte is dat als je zelf gaat trick or treat-en, je je emmertje met traktaties gewoon bij de deur laat staan, en dat de kinderen daar dan zelf iets uitpakken. En inderdaad, toen wij terugkwamen stond het oranje emmertje met zwarte heksenkatten-tekeningen nog gewoon bij de voordeur, maar iets leger.De jongens mochten nog even al hun schatten bewonderen en één snoepje, en toen gingen de ridder en de brandweerman uiteindelijk slapen.
