weekend 17-20 april

Heerlijk weekend gehad met uiteenlopende activiteiten.

Op vrijdagmiddag ben ik meteen uit school met Tjerk en Hidde naar het plaatselijke zwembad gegaan. Het is een van de weinige zwembaden in het lint van cities hier dat ook in de winter open is, omdat het niet meer door de gemeente maar door een private organisatie wordt beheerd. Erg prettig, het is maar tien minuten fietsen.

Het was genieten onder de zon in het warme water.

Thuis zelf pizza gemaakt - het kant & klare deeg gekocht bij Trader Joe's.

Nadat we de jongens naar bed hadden gebracht, tassen en de auto ingepakt omdat we zaterdag al vroeg vertrokken.

Om kwart voor 7 reden we naar Laguna Seca Raceway, vlak bij Monterey. Het terrein van het circuit wordt jaarlijks voor vier dagen omgetoverd tot een waar fietsersparadijs. Er zijn wedstrijden in diverse categorieen: weg, mountainbike, downhill, bmx/stunten, en tientallen stands met natuurlijk veel gratis dingen, van bidons en t-shirts en stickers tot koe-bellen! Erwin deed mee met een 20-mijl mtb-tocht. Een van de mededelingen voor het vertrek van de deelnemers was dat bij het eerste standje het meeste eten was, en dat je daar zelf lekkere sandwiches kon maken. Huh? Erwin en ik keken elkaar verwonderd aan - tijdens een mountain bike-tocht afstappen om broodjes te smeren?!

Erwin belde al relatief snel om te zeggen dat hij aangekomen was en te vragen waar op het terrein wij waren, zodat hij naar ons toe kon komen. Wij zaten naast een tent met wielen en vorken, op het grasveldje waar de opblaas-glijbaan stond waar de jongens misschien wel honderd keer op en af zijn geweest. En -speciaal voor de NFA'ers van de DTC en de zgn Ardennen-club Smit c.s.: Erwin was als eerste over de streep! - maar goed, voor genoemde mannen zal dat niet helemaal een verrassing zijn geweest?!

Het was een prachtige tocht geweest door een schitterend landschap, erg groen nu na de winter en vrijwel tegen het duin-gebied aan - we zaten vlak aan de kust.

Om 12 uur begonnen de races voor kinderen. Hidde had aangekondigd dat hij van deelname zou afzien als er scherpe bochten in het parcours waren, want hij zou niet gaan remmen omdat 'ie dan natuurlijk niet zou winnen... De kinderen startten per leeftijd, Hidde's groep was eerder aan de beurt. Met een fanatiek koppie scheurde hij andere deelnemers voorbij en door de bochten, waarvoor hij toch maar wel afremde - we hadden gezegd dat hij best zou kunnen winnen als hij iets minder zou remmen dan de anderen - en kwam als derde over de streep.

Ook Tjerk racete zo hard hij kon en eindigde in zijn race als vierde.

Helaas startten beide jongens in een slechte uitgangspositie, aan de buitenkant. En de race bleek slechts 1 klein rondje te zijn, dus op het moment dat iedereen lekker op gang was, moesten ze alweer stoppen.

Aan het eind kregen alle deelnemers een prachtige medaille.

Het was inmiddels midden op de dag en heet geworden, en omdat de kinderraces werden gehouden op een terrein waar zand lag, was alles en iedereen inmiddels ook behoorlijk stoffig. Erg leuk was dat na de races op hetzelfde terrein een aantal 'stunts' werden neergezet: een grote wip om overheen te reden - dat deden Tjerk en Hidde op het pleintje in Werkhoven met buurjongens en vriendjes jaren geleden al, dus dat was een makkie - en een soort brug, en smalle planken.

Daarna hebben we lekker in de schaduw onze lunch gegeten.

Tijdens een rondje langs de kraampjes van het terrein kreeg Tjerk z'n eerste fietsbroek, en ontdekten we een ander terrein waar stuntfietsers aan het oefenen waren voor hun wedstrijd, later die middag, en waar voor kinderen ook een parcours was uitgezet.

Terwijl Hidde en ik als doorgewinterde festivalgangers op het grasveldje voor de band hingen, was Tjerk al aan z'n rondjes begonnen. Sommige stunten liep hij eerst, maar toen Hidde en ik kwamen denderde hij overal op z'n fiets overheen. En Hidde volgde. Ze bleven rijden tot om een uur of vijf de baan dicht ging zodat alles kon worden voorbereid voor de wedstrijd.

We hebben onderweg bij een Thai heerlijk en te veel gegeten en thuis de jongens slapend in bed gelegd.

Zondag zou het een warme dag worden, 32 graden en dat voelden we al bij het late opstaan - Erwin en ik hadden uitgeslapen terwijl de jongens film keken en Uno speelden. We zijn met onze Nederlandse vrienden naar het Shoup Park in Los Altos gegaan. Kleden neergelegd in de schaduw van de boom vlak langs het beekje waar nu nog water doorheen stroomde en waar onze kinderen zich bij de anderen voegden die al lekker met emmers en schepjes en stokjes en steentjes aan het spelen waren.

Onze kinderen hebben tussendoor ook nog rondjes gefietst en in de speeltuin gespeeld terwijl wij, de ouders, onder andere stiekum gekoelde witte wijn dronken.

Thuis heeft iedereen bij wijze van pizza een naan-broodje mogen beleggen en daarna hebben de mannen in bad gezeten om de modder af te weken.

Het was warm in huis. Het is weer wennen.

Ook vandaag wordt het weer 32 en morgen zelfs 34 graden. Dus doe ik 's ochtends rond 8 uur de ramen dicht om de warmte van de dag buiten te houden, en aan het eind van de middag alle deuren en ramen open. Gelukkig blijft de slaapkamer van de jongens ook in de zomer relatief koel - in ieder geval niet zo heet als de onze die uren in de volle zon ligt.

Het is bijna tijd om de sprinklers weer aan te zetten omdat het gras nu merkbaar droger is. Onze mooie wijnvaten hebben nog twee regenbuien gehad en zijn nu voldoende gevuld om water uit te putten voor onze plantjes.

De paashaas heeft afgelopen weekend onze zelfbeschilderde eieren verstopt en ook nog vier kadootjes: blikjes waarin stekjes of zaadjes van plantjes zitten: basilicum, cilantro/koriander, viooltjes en zonnebloemen. Vorig jaar hadden we de zonnebloemzaadjes geplant die we van J uit Werkhoven als afscheidskadootje hadden gekregen. Er waren kleine plantjes uitgekomen waar we goed voor zorgden maar toen we een weekend weg waren geweest, zijn ze verbrand. De zon is hier zo veel heter dan in Nederland: zelfs wasknijpers breken spontaan van de hitte.

Grappig om te zien is dat het zelfs op parkeerplaatsen zichtbaar is dat het warmer wordt. Mensen proberen altijd om zo dicht mogelijk bij de ingang van winkels te parkeren, nu doen ze dat nog steeds, maar dan ook nog bij voorkeur in de schaduw. Zelfs verkiezen ze nu de parkeerplaats in de schaduw boven de plek het dichtst bij de deur.

Tot zover. Hidde en ik gaan schoonmaken voordat het te heet wordt, en dan boodschappen doen, waarbij we bij voorkeur in de schaduw parkeren.

Zo deden we dat ook vanmiddag. En toen we terugkwamen uit de winkel met onder andere badslippers voor beide jongens en een mooie rooie zwembroek voor Tjerk omdat zijn vorige nu toch echt versleten was, gaf het klokje op het dashboard in de auto een temperatuur aan van 39 graden. Hidde en ik hebben binnen geluncht omdat het buiten te warm was, zelfs onder het dak van de patio. Een voordeel is dat ik wel vier wassen op een dag kan doen, en dat aan het eind van de dag alles droog is.

Nu zwembroeken aan en auto's wassen, en elkaar lekker natspuiten. Yeah!

Donderdag hebben pake Jelle, Tjerk en Hidde een boomhut gemaakt. Een tijdje geleden ontdekten we in een boom in onze voortuin twee balken die fundering voor een boomhut leken. Een week later liepen we een alternatieve route naar de buurtwinkel en zagen we allerlei planken bij een huis liggen, die afval leken. We hebben gevraagd en mochten alles meenemen en hebben dat gedaan met de kruiwagen van de buren. Vorige week nog haalde ik er drie dikke balken vandaan, die nu de vlonder ondersteunen. En ze hebben er een mooi trapje bij gemaakt. Het is nu al een favoriete plek voor de jongens.

De jongens kregen elk een voetbalboek en een indrukwekkende stapel voetbalplaatjes. We missen een paar en hebben veel te ruilen, we laten jullie nog weten welke we nodig hebben om de collecties compleet te maken!

's Avonds zou Hidde helpen met het schillen van aardappelen voor de laatste maaltijd met mijn ouders erbij. Ik hoorde hem ineens schreeuwen en het bloed spatte rond in de keuken omdat hij met zijn hand schudde. Ziekenhuis, onze coole Hidde overstuur (terwijl hij vorige week toen zijn wrat werd aangestipt alleen even gromde en rustig 'au' zei) en met knalrode warme wangen waarlangs grote tranen naar beneden biggelden. 'It die sa sear mem, snapst dat?' Ja, ik snapte wel dat het heel erg zeer deed.

Heerlijke biefstuk gegeten -klaargemaakt door Erwin- en nadat mijn ouders Tjerk en Hidde naar bed hadden gebracht, heb ik hen naar een vliegveld-hotel gereden waar ze de laatste nacht sliepen vanwege een zeer vroege vlucht. Wel prettig dat het afscheid niet op het vliegveld is, dan is het wat minder 'afscheid'. En nu, vrijdagavond plaatselijke tijd, zijn ze zaterdagochtend heel vroeg hopelijk goed aangekomen in Nederland.

* update op 26 mei over de boomhut: de eigenaar van het buurhuis kwam aan de deur. Hij was boos, hoe haalden we het in ons hoofd om een boomhut te bouwen? Dat mag helemaal niet zomaar van the city of Menlo Park, daar moet je een vergunning voor aanvragen en die krijg je echt niet zomaar, die was hen ook geweigerd toen zij een aanvraag hadden gedaan. Bovendien is het zijn boom en is hij dus aansprakelijk. En of we het prachtige bouwwerk wel zo snel mogelijk wilden slopen!

Huh? En dan zit er niks anders op dan de boel er inderdaad maar uit te halen. We hebben het uitgesteld en diezelfde middag heb ik met Tjerk en Hidde lemonade gedronken en een snack gegeten in de boomhut. We hebben bedacht er een fort van te gaan maken.

Overigens: de eigenaar van het huis woont elders, hij verhuurt het.

Het Deense gezin is afgelopen zaterdag weer terug naar Europa gevlogen en er komt binnenkort een Frans gezin in, met drie kinderen van wie het oudste jongetje net zo oud is als Hidde en ook volgend jaar naar Kindergarten gaat, en de jongste twee weken geleden geboren.

bezoek - pake Jelle en beppe Afke - Yosemite: rotsen, watervallen en ingesneeuwd

Een paar dagen na het vertrek van Erwin's ouders haalde ik met de jongens mijn ouders van San Francisco Airport, op woensdag 1 april. Nadat we hier waren aangekomen en met thee in de tuin zaten, heeft Hidde de rest van de middag gepraat: hij heeft van alles laten zien en uitgelegd en verteld, aan een stuk door, letterlijk langer dan een uur onafgebroken!

Donderdag ging Tjerk naar school en hebben we met ons drieen Hidde naar de pre-school gebracht waar hij een uitgebreide rondleiding gaf. Daarna heb ik boodschappen gedaan en kleren voor mij en de jongens gepakt, op vrijdag toen Tjerk naar school was heb ik de tassen en dozen met etenswaren in de auto's geladen.

Mijn ouders hebben geklust: mijn vader heeft onder andere mooie luikjes in de wijnvaten gemaakt (die alleen een gat met stop in de buik hadden) om er water in te kunnen laten lopen en uit te kunnen scheppen, mijn moeder heeft voornamelijk knielappen op broeken genaaid.

Toen Tjerk vrijdag uit school kwam kreeg hij nog limonade, en nadat iedereen nog naar de wc was geweest, vertrokken we in beide auto's naar Yosemite National Park.

Onderweg realiseerde ik me dat ik de pyjama's voor de jongens was vergeten, en de sneeuwkettingen voor mijn auto, voor de Volvo had ik wel kettingen geregeld voor deze week.

De reis duurde lang omdat we in druk verkeer terecht kwamen van mensen die vanuit de Bay Area terug naar huis gingen; we reden vrij lang door stedelijk gebied. Het landschap was prachtig en nadat we de laatste stad achter ons hadden gelaten, werd het alleen maar mooier. In Mariposa aten we een pizza en in het donker reden we naar ons vakantiehuis in Yosemite , de Christmas Cabin.

Wat een huis!: ruim twee keer zo groot als onze huidige woning, met een bovenverdieping, drie grote slaapkamers, twee badkamers en ruime keuken, eetgedeelte en woonkamer waar pake Jelle en de jongens elke dag lekker gingen fikkie stoken - voor Tjerk en Hidde een van de hoogtepunten van de vakantie. Bovendien vonden ze het geweldig dat het huis een trap heeft! en omdat die is bekleed met vloerbedekking, konden ze er lekker op hun billen of buik van naar beneden glijden. Realiseerde me later dat de meeste kinderen hier helemaal niet gewend zijn aan trap-lopen omdat alleen de echt rijken hier een huis met verdieping hebben.

Als je op http://maps.google.com als adres intypt Hennes Ridge Rd, Yosemite Natl Pk, CA, US dan zie je waar het huis ongeveer staat.

We zijn vier dagen in het park geweest die we volop hebben benut.

Op zaterdag zijn we naar Yosemite Village gegaan en we hebben ons zowel onderweg als in de Village zelf vergaapt aan wat we zagen: onvoorstelbaar grote rotsen, bergen, watervallen, stenen, woeste rivieren - en op veel plaatsen lag nog een dikke laag sneeuw. De jongens - Erwin, Tjerk en Hidde die ook eindelijk zijn fiets op het dak had net als Erwin - hebben 's middags nog een klein rondje gefietst terwijl mijn ouders en ik op een immens groot grasveld aan de voet van reuzenbergen in de zon zaten. Erwin fietste terug naar het huis.

We hadden bedacht om zondag naar Glacier Point te gaan, een wandeling die vanaf de laatste parkeerplaats ook voor de jongens goed te doen zou zijn. Maar zover kwamen we niet: vanwege de sneeuw was de weg vanaf Badger Pass Ski Area afgesloten. We zijn gaan lopen, over de platgestampte sneeuw over het brede pad dat de ondergesneeuwde weg bleek te zijn.

De jongens hadden vooral belangstelling voor het spelletje 'verijsde-sneeuw-brokken van de berg gooien' om dan te kijken welke het verste rolde, en later gingen ze met stokken die ze vonden, de koppen van allerlei sneeuw-dieren afzagen terwijl mijn ouders en ik op een onbesneeuwd en droog stuk grond aan de voet van een reuzenboom in de zon zaten. Erwin was al voorbij gekomen op zijn mountain bike, hij zou wel naar het Glacier Point fietsen. Uren later, toen wij alweer de hitte van het haardvuur trotseerden, kwam hij pas terug - het was toch wel tegengevallen om door de papsneeuw te fietsen maar het uitzicht was het meer dan waard geweest: hij had de Half Dome van de zijkant gezien.

Maandag reden we naar het zuiden, naar Wawona. Weer heel anders dan de vorige twee dagen en eveneens onbeschrijfelijk indrukwekkend. We zijn door het hippie-achtige dorpje naar het einde van Chihualna Road gereden en vanaf de parkeerplaats naar de gelijknamige waterval gelopen die van 6200 ft naar beneden dendert. Erwin en ik zijn met de jongens nog hoger geklommen, het was even steill en smal maar aan de andere kant van de berg hadden we vrij uitzicht over het oneindige dal. Na een lunch naast de ijskoude rivier - Erwin en Tjerk hebben met hun voeten in het water gezeten - zijn we min of meer evenwijdig aan de Chilnualna Creek en de South Fork Merced River, die op een gegeven moment bij elkaar komen, naar het einde van de Forest Drive gelopen. Aan het eind van de wandeling moesten we nog over een Swinging Bridge, die inderdaad schommelde.

We hadden daarna bedacht om koffie/thee/limonade te drinken in het Wawona Hotel, dat bestaat uit een aantal mooie, koloniale gebouwen. Helaas zou dat pas om vijf uur weer opengaan voor cocktails, dus we hebben bij het winkeltje om de hoek wat flesjes en koekjes gekocht die we daar hebben genuttigd. Erwin fietste terug.

Onze wandeling is te volgen op maps.google, type dan in Wawona en zoom in.

De laatste dag togen we westwaarts naar Tuolumne Grove of Big Trees. Na een wandeling van een mijl door het bos waarvan het eerste stuk ook weer over sneeuw, kwamen we bij het 'cluster van ongeveer 45 sequoias' (reisgids). Lekkere grote bomen waar je je goed achter kunt verstoppen! Er staat een dode sequoia waar mensen in 1878 een tunnel in gemaakt hebben om er karren en wagens doorheen te laten rijden als toeristische attractie. De kathedraal-achtige boom staat nog steeds. Er doorheen en aan de overkant van een stroompje ligt een seqouia - wanneer je daar langs loopt krijg je een nog betere indruk van de gigantische hoogte van deze bomen. Een paar meisjes van een groep gingen met een zaklamp naar binnen bij de voet van de boom, dus helemaal onderaan, tussen waar de wortels hadden gezeten. Wij dachten dat het een soort grot was, en natuurlijk mochten Tjerk en Hidde mee, en ik ging er ook achteraan. Wat bleek: we kwamen er pas aan de top van de boom weer uit, ze hadden de boom uitgehold en je kon er nu helemaal doorheen kruipen! Halverwege was een natuurlijke opening, een scheur die kennelijk ontstaan was door de val. 's Middags hebben we nog een picnic gehouden op het grasveld bij de rivier, naast wat een Werkhovense boomgaard leek, als je de bergen wegdacht. En wat zagen we daar? Wild! De mountain lion bleek later toch gewoon een bobcat te zijn geweest en gelukkig maar want een mountain lion is dan wel heel bijzonder om in het wild te zien, maar die valt soms ook mensen aan.

Onderweg terug naar het huis die dinsdagmiddag werd de lucht zwaar donkergrijs. Ik zei tegen mijn moeder dat ik hoopte dat het geen sneeuw zou zijn en het leek haar, gezien de helder-blauwe lucht die ons de hele dag had overdekt, onwaarschijnlijk. Net nadat het vuur weer was opgestookt met allerlei takjes en zangeressen die de jongens weer in het bos hadden gevonden, dwarrelden de eerste vlokken naar beneden. Later op de avond reden sneeuwschuivers voorbij, wat een opluchting.

Grappige plaatjes op http://images.google.com/imgres?imgurl=http://www.yosemitevalleyrailroad.com/BigTrees.Pix/TuolumneGrove.jpg&imgrefurl=http://www.yosemitevalleyrailroad.com/TRIANGLE_HTML/TRI.Sight.html&usg=__BqXvJAW3JYkRQCymS_SthBYO3LE=&h=277&w=360&sz=31&hl=en&start=5&tbnid=1QrZLc8o7zEtPM:&tbnh=93&tbnw=121&prev=/images%3Fq%3DTuolumne%2BGrove%2Bof%2BBig%2BTrees%26gbv%3D2%26hl%3Den%26sa%3DG

Op de ochtend van ons vertrek, woensdag, werden we wakker in een prachtig witte wereld: de sneeuw was nog uren blijven vallen. Mijn vader was al vroeg bezig om de auto's uit te graven en de sneeuwkettingen om de Volvo te leggen. Ontbijten - lekker nog met een broodje eiland, inladen, schoonmaken en wegwezen was ons plan. Dat lukte gedeeltelijk: de Volvo bleek vast te zitten in de sneeuw en de kettingen te groot. Mijn moeder en ik zijn met de jongens vertrokken, mijn 4-wheel drive (goh, dat ook nog? Handig zeg) was fantastisch, we zijn alleen even geslipt nadat ik per ongeluk uit instinct op de rem trapte toen ik even niks meer zag door de lading sneeuw die van het dak naar beneden over de voorruit viel. Erwin had nog geroepen 'Wacht maar in El Portal ofzo', het eerste gehucht buiten het park. We waren relatief snel de sneeuw uit. We zijn onderweg nog een paar keer gestopt om van het uitzicht te genieten en foto's te maken. Bij de uitgang van het park had ik nog gevraagd of mensen die vastzitten in de sneeuw, een sleepje krijgen? Mwah, misschien 's middags, dat heeft geen enkele prioriteit - begrijpelijk.

El Portal bleek te bestaan uit een handvol grote lodges, vakantieverblijven, en twee restaurants die op dat moment gesloten waren. We konden ergens koffie en ander drinken krijgen en hebben dat met wat boterhammen erbij buiten opgedronken. Onze auto met fietsen erop, die inmiddels alweer helemaal schoongedooid waren, hadden we langs de weg geparkeerd zodat de mannen 'm makkelijk zouden opmerken, en wij hielden onze ogen op het verkeer. De laatste slok koffie en wat zullen we doen? Geen bereik met de mobiele telefoon. Hoe lang zou het nog duren? Scheppen, sneeuwkettingen die er af vallen, verstoken van hulp - dat zouden wel eens uren kunnen zijn. En toen zag ik in een flits de Volvo voorbij komen, stak mijn handen omhoog en zag dat Erwin de Audi met de fietsen had gezien.

En zo kwam alles toch nog goed. De terugreis verliep zeer voorspoedig. We genoten weer volop van het landschap dat we op de heenreis hadden gemist omdat we daar in het donker langsgekomen waren: groen-begroeide bergen, bijna heuvelachtig en zoveel zachter dan de soms scherpe rotsformaties in het park.

We waren mooi op tijd weer thuis in Menlo Park waar we met z'n allen de kleding en auto's hebben gewassen.

Foto's van Yosemite bijvoorbeeld http://www.terragalleria.com/parks/np.yosemite.html of deze:  http://www.yosemitefun.com/tarheel/images/pictures_of_yosemite.htm