Na een ontbijt met zelfgebakken brood (nouja, uit de broodmachine die Erwin vorig jaar als afscheidskado van zijn Nieuwegeinse collega's kreeg) reden we naar Rancho Siempre Verde in Pescadero aan de kust om een kerstboom te kopen. En om te schommelen op een van de vele hoge schommels, auto- en trekkerbanden, twee- of zelfs driepersoons-plankjes. We hebben een ritje gemaakt in de kar achter een trekker. Hidde mag een cirkelzaag lenen wanneer hij wat ouder is. We hebben een krans gemaakt die nu bij de voordeur hangt - of zal ik 'm toch voorop m'n auto vastbinden? We hebben al een paar 'bakkies' (pick up trucks) gezien met kransen voorop, echt cool. Ook hebben we de twee levensgrote xylofoons uitgeprobeerd: de ene was gemaakt van planken, de andere van zware ijzeren buizen. Maar het allereerste wat de jongens deden, en ook het laatste, was marshmellows bij het fikkie houden. Er was een prachtig groot vuur, waar je gewoon dingen op mocht gooien (met name hout of boom-achtige dingen) en iedereen mocht een stok zoeken en zoveel marshmallows als hij/zij wilde, braden* en opeten. *wie weet hoe dat heet, als je marshmallows boven het vuur lekker groot en zacht laat worden, of hoe het zou kunnen heten? Prijsvraag voor het leukste woord hiervoor.
Ter verhoging van de feestvreugde mochten we op het terrein onze eigen boom uitzoeken en ook nog omzagen. Uiteindelijk vonden we een exemplaar dat goedkeuring kreeg van ons allevier. Tjerk deed een eerste poging tot zagen maar zo helemaal onder de takken bleek het toch wat te lastig, dus Erwin en ik hebben dat gedaan. http://www.rsvtrees.com/
De rit er naar toe en terug naar huis -verschillende routes- blijft indrukwekkend mooi. De kust, de bergen, de bossen - alles zo groot en oneindig lijkend, terwijl we na een bocht toch ineens in een ander landschap zijn, wat vervolgens ook weer oneindelijk lijkt, in zijn grootsheid.
Ik heb tussendoor thuis de felicitatie-mailtjes gelezen. Dank aan degenen die me hebben gebeld of eenkaartje of mailtje hebben gestuurd! Ik had wat vrouwen uitgenodigd voor een gezamenlijk etentje, en het is weer niet gelukt (druk, weg, van alles), dus dat heb ik nog tegoed in januari.
Als toetje van de dag brachten we de kinderen aan het einde van de middag naar een pre-school, waar ze een enorm succes-recept hebben: eens in de maand houden ze 'date night'. Je kunt dan van 4 uur 's middags tot 9 uur 's avonds je kinderen brengen. Die mogen binnen en buiten spelen, krijgen eten, onverantwoord vet en groente-vrij eten zoals pizza, worden in de pyjama gehesen of doen die zelf aan, en mogen uiteindelijk nog een film kijken, met popcorn. Erwin en ik hebben lekker gegeten bij een Thai.
Hoewel kort was het fietstochtje terug (de jongens in de kar op en onder wollen dekens) een sprookje: in veel bomen en aan huizen hangen lichtjes, vaak geel of wit, ook blauw of alle kleuren van de regenboog. Verder staan hier opblaasfiguren zoals Santa Claus of rendieren of een trein, en ook lichtjes-figuren die soms zelfs bewegen! Denk bij bijvoorbeeld een rendier aan een metalen frame, helemaal omwonden met lampjes, waarvan de kop langzaam op en neer gaat. Een hele rendierenfamilie kan ook, of een kerstman met zwaaiende arm. En verder staat in een tuin om de hoek een opblaasbare sneeuwbol, met daarin een dikke kerstman die vrolijk lachend in een sneeuwstorm van omhoog geblazen witte korreltjes staat.
De afgelopen week was erg druk met holiday-parties en cookie-exchanges. Allemaal nieuwe dingen voor mij.
Afgelopen dinsdag 16 december was bij Tjerk in de klas een holiday party. Er zijn vier tafeleilandjes in de klas en aan elk daarvan konden de kinderen een activiteit doen: van een megagrote ronde koffiefilter een sneeuwvlok knippen (paar keer opvouwen, dan aan de rand stukjes eruit knippen, uitvouwen en bijvoorbeeld voor het raam hangen), koekjes versieren met eetbare versieringen in kerstsfeer, koekjes in een papieren zakje doen die je dan op je stoep kunt zetten - en dan maar afwachten of er rendieren komen (?!) Ik stond bij de tafel waar de kinderen kaarten konden maken. In mijn introductie sprak ik over 'kerstkaarten' en ik werd bijna voordat ik uitgesproken was, gecorrigeerd door twee mensen met 'holiday cards', dat is politiek correct. Immers, niet alle kinderen zijn christelijk / vieren kerstfeest. Het bekende liedje 'I wish you a merry christmas' heeft dan ook een ander einde gekregen: 'and a happy Hannuka'. Chanoeka is het joodse feest van de lichtjes. http://nl.wikipedia.org/wiki/Chanoeka.
Op woensdag had er cookie exchange zullen zijn bij mijn overbuurvrouw. Ze had ongeveer acht vriendinnen uitgenodigd hiervoor met de vraag aan elk om 3 dozijn koekies mee te nemen. Ik heb eerst nagevraagd of het Amerikaanse dozijn even groot is als het Nederlandse, maar het was inderdaad de bedoeling dat ik 36 stuks mee zou nemen. De koekjes, zelfgebakken of gekocht, worden uitgestald op mooie schalen. Iedereen proeft dan wat, kletst, drinkt iets en gaat vervolgens met een doosje vol zelfgekozen cookies weer naar huis.
De buurvrouw moest helaas afzeggen omdat haar dochter erg ziek was. De speculaas is nog dicht, de Lemon Poppyseed Cafe Scones zijn erg lekker!
Gister, 18 december, was er een party op de pre-school van Hidde, waar Tjerk op dinsdagmiddag naartoe gaat uit school. Aan het begin van het uur zongen de kinderen allerlei liedjes. Daarna kreeg elk kind een vilten mandje, met iets kerstigs erop (de jongens een kerstman-hoofd, de meisjes iets met roze) waar ze koekjes in mochten doen. Tjerk blijkt een goed stapelaar! en wat meer gericht op kwantiteit, terwijl Hidde zorgvuldig wat meer de kwaliteit van zijn koekjes in de gaten leek te houden.
Toen we weggingen wensten de twee jongste (kinderloze) juffen mij een goede vakantie. Ik moest lachen want wat voor hun een echte vrije periode is, is voor mij af en toe buffelen, met de twee mannetjes thuis. Ze kunnen geweldig samen spelen, en ook verschrikkelijk ruzie maken. Poeh, tot tien tellen en blijven ademen, en dat dan onthouden...
De jongens kregen nog kadootjes mee die ze voor ons gemaakt hadden.
Na het avondeten hebben Erwin en ik die open gemaakt: ze hadden elk een fotolijstje versierd, met een mooie foto van zichzelf er in. En ze hadden elk een bord gemaakt. Hidde zei 'eerst was het een papiertje, en nu is het een bord'. Twee borden met leuke tekeningen in vrolijke kleuren. Volgens mij was dit voor het eerst dat Tjerk geen auto's of dino heeft getekend. Hij had fotolijstjes getekend van zichzelf en van Erwin en mij. Waar Hidde was? Nou, die bleek hij een beetje vergeten ofzo te zijn. Hidde had Erwin en mij getekend toen wij nog babies waren en ook Tjerk als baby. En een regenboog.
Het viel me op dat heel veel kinderen met de meest fantastisch ingepakte kadootjes voor hun teachers naar school kwamen. Oh, ehm, is dat hier de bedoeling? Tjerk en Hidde hadden elk een zelfgemaakte kerstbal meegenomen: een doorzichtige glazen bol, waar je verf of glitterlijm in kunt doen. Je kunt 1 kleur kiezen of allerlei kleuren. Het mooie is dat die geen bruine brij worden zoals op papier, op een of andere manier lopen ze wel in elkaar zonder dat ze mengen ofzo. Wie het weet mag het zeggen. Het is erg leuk om te doen en in de boom te hangen.
Hoe dan ook: het blijkt dat leraren voor de holidays vaak geld krijgen, bijvoorbeeld in de vorm van een gift card (elke zichzelf respecterende winkel geeft zulke kaarten uit. Denk aan een credit card die je alleen in die winkel kan gebruiken). Ik hoorde van iemand dat leraren zelf veel dingen voor in de klas (moeten) kopen, en daarom geld krijgen.
Er wordt hier trouwens in het algemeen veel meer aan giften en donaties gedaan dan in Nederland, lijkt het wel. Dat kan geld zijn, of kleding of kadootjes. Er is een organisatie 'Toys for Tots' die in winkels en bij de brandweerkazerne van Mountain View manden heeft staan waar je nieuwe, oningepakte kadootjes in kunt doen. Die delen ze dan uit aan kinderen die anders helemaal niets zouden krijgen.
Op heel veel plaatsen -in winkels, scholen en bijvoorbeeld bij ons in het zwembad- staat een giving tree: een echte of neppe kerstboom waar kaartjes in hangen met daarop aan de ene kant of het voor een jongen of meisje is en de leeftijd, en aan de andere kant een soort verlanglijstje, varierend van voetbalschoenen tot nieuwe trui tot leesboek tot speelgoed. Ook zijn op heel veel plaatsen food donations te maken, je kunt dan blikken of pakken eten inleveren die naar families thuis of naar bijvoorbeeld een opvang worden gebracht. Dit heb ik in Nederland ook wel een paar keer gezien, maar veel minder uitgebreid dan hier. Verder staan er bij de in-/uitgang van supermarkten mensen van het leger des heils of een daklozencentrum die giften vragen. Vanochtend las ik in de plaatselijke krant dat een opvang hier in de buurt waarschijnlijk moet sluiten: door de recessie is er minder geld van giften binnengekomen, maar er zijn wel meer mensen die een beroep op de diensten moeten doen. Ik vind het schandalig dat in een rijk stadje als Menlo Park een opvang gesloten moet worden wegens geldgebrek, zeker wanneer ik al die benzineslurpende bakken op de opritten zie staan en langs me zie rijden wanneer ik op de fiets naar school of een winkel onderweg ben.
Het is vandaag zaterdag 20 december, de eerste dag van een twee-weekse schoolvakantie.
De mannen zijn naar de film Bolt, als twee prinsjes in de fietskar. Ik heb heerlijk even het huis voor mezelf, en de tijd om te doen wat ik wil. We boeken straks nog een kamer of huisje ergens waar sneeuw ligt (toen Tjerk de door de pakes en beppes gemailde foto's van 'sneeuw in Fryslan' had gezien wilde hij meteen naar Nederland). Met Kerst zijn we dan weer thuis, en doen we jullie verslag van ons tripje en hoe die ene Kerstdag hier wordt gevierd en beleefd.
Zondagochtend spelletjes gedaan en een kamer geboekt in een hotel in South Lake Tahoe. We vertrekken morgenochtend, maandag 22 december en komen zaterdag weer terug in Menlo Park (zo goedkoop is het). De eerste drie dagen hebben we een kamer met keukentje, de laatste twee nachten een gewone kamer. Het hotel ligt een paar honderd meter van de gondel die ons naar een groot skigebied brengt. Als je op maps.google.com als zoekbestemming de plaatsnaam intypt, optie Satelliet aanklikt en voldoende inzoomt, zie je de route van de gondel en zelfs de afdalingen. Erwin neemt z'n fiets mee. Vanmiddag nog even naar de REI (buitensportwinkel) voor thermisch ondergoed, (wollen) sokken en laarzen voor de jongens, en sneeuwkettingen.
Wegen in sneeuwgebieden kennen vier mogelijke toestanden:
- gewoon, geen beperkingen;
- sneeuwbanden of sneeuwkettingen verplicht (en dan bedoel ik echt verplicht)
- sneeuwkettingen of 4WD verplicht
- afgesloten.
Op http://www.tahoe.com/section/currentconditions?tab=1 kun je mee kijken, en je kunt daar ook de sneeuwcondities zien voor Lake Tahoe: prima, en bij het weer staat in de zevendaagse voorspelling heel veel sneeuwval. Hm, nog maar wat extra sokken en mutsen, in dat geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten