Tjerk is 7 jaar geworden op 5 januari - en hij is inderdaad gegroeid: hij is nu 7 cm groter dan afgelopen zomer.
Tjerk wilde het liefst weer een fiets-stunt-feest voor zijn verjaardag, net als vorig jaar. Maar dat is hier lastig: hebben de kinderen die we uitnodigen, een fiets - in dit geval wel, realiseerden we ons later. En hoe zit het met verzekeringen enzo, dat gaat hier toch een rol spelen in het geval er iets gebeurt.
We hebben uiteindelijk gekozen voor een oer-Nederlands feestje, om te beginnen met de uitnodigingen. Daarop hadden we gezet hoelaat we de kinderen verwachtten, dat we spelletjes gingen doen en dat er na het pannenkoeken eten nog een verrassing zou zijn, en dat we de kinderen daarna thuis zouden brengen. Onze Nl vriendin H, die hier al jaren woont, zei dat dat laatste zeer ontwaarschijnlijk leek. De meeste ouders hier laten hun lieve kinderen pas bij een andere volwassene in de auto wanneer ze die al eens hebben meegemaakt op de weg. Daar lieten wij ons natuurlijk niet door afschrikken.
Alle ouders gingen weg - en ook dat is wel eens anders: vaak blijven de ouders op feestjes de hele tijd erbij (mijn zorg was dat ik dan ook hen nog zou moeten cateren, alsof ik niet al genoeg had aan een hand vol 1st graders).
We begonnen met het verstoppen van de kadootjes. Nadat Tjerk ze allemaal had gevonden maakte hij ze meteen open: erg ongebruikelijk hier. Meestal wachten de feestvarkens met het openmaken van de kadootjes tot na het feestje. Als gast krijg je dan na een tijdje een bedankkaartje voor het kado.
Daarna brachten we de cake binnen met zeven brandende kaarsjes en een brandende nummer 7 kaars. Een van de jongetjes zei 'Oh, birthday bread? I've never seen bread on a birthday before'. Ik vertelde hem dat het cake was, maar later bleek hij toch tegen z'n moeder gezegd te hebben dat hij verjaardagsbrood op het feestje had gegeten, net als een ander jongetje.
We hebben gezongen, Tjerk blies de kaarsjes uit en de kinderen versierden hun plakjes cake en smulden die lekker op.
Daarna spelletjes: natuurlijk spijkerpoepen en koekhappen zoals elk jaar op Tjerk's feestje, sjoelen (wie bedenkt de leukste Engelse naam hiervoor?), en zaklopen. Vervolgens hebben ze allemaal een beker versierd met speciale keramiek-verf. Toen volgde een piraten-speurtocht waarbij de piraten schatten (kleine kadootjes) en aanwijzigen (letters) vonden. Het bijzondere van hier vind ik dat je hier zorgeloos een dag van tevoren dingen voor een speurtocht kunt verstoppen - de volgende dag ligt en hangt alles er nog gewoon. Heerlijk om in een wijk te wonen waar geen vernielingen en ander geklooi is.
Toen de kinderen weer thuis waren moesten ze van de letters een woord maken: pancakes. We gingen inderdaad pannenkoeken eten en zelfs de manier waarop kinderen dat doen blijkt verschillend: een van de gasten goot* wat stroop op z'n bord en doopte z'n opgerolde pannenkoek daarin, als een frietje in de mayo.
(*Tjerk noemt de Amerikaanse stroop 'water': het is zeer vloeibaar en helemaal niet lekker. Volgens ons allemaal).
Een ander hoogtepunt van het feestje was het laatste onderdeel: de pinata. Tjerk had een prachtige Spiderman pinata uitgezocht bij de 'spaanse' winkel om de hoek. Al sinds we voor het eerst in de latino-winkel naast ons appartementengebouw in Mountain View waren, heeft Tjerk gezegd dat hij een pinata op zijn verjaardag wilde. En het was erg leuk!
Uiteindelijk werd een van de jongens opgehaald, Erwin heeft de ander weggebracht in de fietskar (eens een Hollander...), J woont schuin tegenover ons en is door Tjerk naar huis gebracht en de ouders van C kwamen bij ons lunchen.
Op school hier gaat het totaal anders dan in Nederland. Toen Tjerk op maandagochtend 5 januari naar het lokaal liep, stopte hij bij de juf om te zeggen dat hij die dag jarig was. Oh, zei ze, wat leuk, gefeliciteerd.
Hij heeft getrakteerd op dropveters, later in de week (met dank aan pake en beppe). En dat was het dan.
Inmiddels is Tjerk twee voortanden kwijt en heeft 'ie een soort Beatle-kapsel, waarvan ik al twee weken de pony zal bijknippen ('bijknippen?!'). Een van de voortanden zat heel erg los. Op een dag kwam 'ie binnen, hand voor z'n mond en een beetje jammerend - ik vroeg of 'ie nou niet eens een keer rustig met Hidde - en toen liet 'ie zien dat er een tand uit was. Erwin was fietsen, ik riep tegen Hidde dat hij de overbuurvrouw moest halen die yoga- en zwemles geeft aan kinderen dus ongetwijfeld een kinder-EHBO diploma heeft, en ging ondertussen op zoek naar iets kouds, de telefoon, en de nummers van huisarts en tandarts. Welke tand het was? Niet die losse natuurlijk, maar die er naast.
Tjerk had gerend, was gestruikeld en op z'n mond gevallen.
De schrik was gelukkig snel voorbij - de buurvrouw is erg cool en leuk, dat helpt ook. Volgens de buurman had Tjerk min of meer trots het gat in zijn mond en de tand laten zien.
Naar de tandarts geweest, niks aan de hand, ook met z'n grote-mensen-tanden alles in orde.
Tjerk wilde het liefst weer een fiets-stunt-feest voor zijn verjaardag, net als vorig jaar. Maar dat is hier lastig: hebben de kinderen die we uitnodigen, een fiets - in dit geval wel, realiseerden we ons later. En hoe zit het met verzekeringen enzo, dat gaat hier toch een rol spelen in het geval er iets gebeurt.
We hebben uiteindelijk gekozen voor een oer-Nederlands feestje, om te beginnen met de uitnodigingen. Daarop hadden we gezet hoelaat we de kinderen verwachtten, dat we spelletjes gingen doen en dat er na het pannenkoeken eten nog een verrassing zou zijn, en dat we de kinderen daarna thuis zouden brengen. Onze Nl vriendin H, die hier al jaren woont, zei dat dat laatste zeer ontwaarschijnlijk leek. De meeste ouders hier laten hun lieve kinderen pas bij een andere volwassene in de auto wanneer ze die al eens hebben meegemaakt op de weg. Daar lieten wij ons natuurlijk niet door afschrikken.
Alle ouders gingen weg - en ook dat is wel eens anders: vaak blijven de ouders op feestjes de hele tijd erbij (mijn zorg was dat ik dan ook hen nog zou moeten cateren, alsof ik niet al genoeg had aan een hand vol 1st graders).
We begonnen met het verstoppen van de kadootjes. Nadat Tjerk ze allemaal had gevonden maakte hij ze meteen open: erg ongebruikelijk hier. Meestal wachten de feestvarkens met het openmaken van de kadootjes tot na het feestje. Als gast krijg je dan na een tijdje een bedankkaartje voor het kado.
Daarna brachten we de cake binnen met zeven brandende kaarsjes en een brandende nummer 7 kaars. Een van de jongetjes zei 'Oh, birthday bread? I've never seen bread on a birthday before'. Ik vertelde hem dat het cake was, maar later bleek hij toch tegen z'n moeder gezegd te hebben dat hij verjaardagsbrood op het feestje had gegeten, net als een ander jongetje.
We hebben gezongen, Tjerk blies de kaarsjes uit en de kinderen versierden hun plakjes cake en smulden die lekker op.
Daarna spelletjes: natuurlijk spijkerpoepen en koekhappen zoals elk jaar op Tjerk's feestje, sjoelen (wie bedenkt de leukste Engelse naam hiervoor?), en zaklopen. Vervolgens hebben ze allemaal een beker versierd met speciale keramiek-verf. Toen volgde een piraten-speurtocht waarbij de piraten schatten (kleine kadootjes) en aanwijzigen (letters) vonden. Het bijzondere van hier vind ik dat je hier zorgeloos een dag van tevoren dingen voor een speurtocht kunt verstoppen - de volgende dag ligt en hangt alles er nog gewoon. Heerlijk om in een wijk te wonen waar geen vernielingen en ander geklooi is.
Toen de kinderen weer thuis waren moesten ze van de letters een woord maken: pancakes. We gingen inderdaad pannenkoeken eten en zelfs de manier waarop kinderen dat doen blijkt verschillend: een van de gasten goot* wat stroop op z'n bord en doopte z'n opgerolde pannenkoek daarin, als een frietje in de mayo.
(*Tjerk noemt de Amerikaanse stroop 'water': het is zeer vloeibaar en helemaal niet lekker. Volgens ons allemaal).
Een ander hoogtepunt van het feestje was het laatste onderdeel: de pinata. Tjerk had een prachtige Spiderman pinata uitgezocht bij de 'spaanse' winkel om de hoek. Al sinds we voor het eerst in de latino-winkel naast ons appartementengebouw in Mountain View waren, heeft Tjerk gezegd dat hij een pinata op zijn verjaardag wilde. En het was erg leuk!
Uiteindelijk werd een van de jongens opgehaald, Erwin heeft de ander weggebracht in de fietskar (eens een Hollander...), J woont schuin tegenover ons en is door Tjerk naar huis gebracht en de ouders van C kwamen bij ons lunchen.
Op school hier gaat het totaal anders dan in Nederland. Toen Tjerk op maandagochtend 5 januari naar het lokaal liep, stopte hij bij de juf om te zeggen dat hij die dag jarig was. Oh, zei ze, wat leuk, gefeliciteerd.
Hij heeft getrakteerd op dropveters, later in de week (met dank aan pake en beppe). En dat was het dan.
Inmiddels is Tjerk twee voortanden kwijt en heeft 'ie een soort Beatle-kapsel, waarvan ik al twee weken de pony zal bijknippen ('bijknippen?!'). Een van de voortanden zat heel erg los. Op een dag kwam 'ie binnen, hand voor z'n mond en een beetje jammerend - ik vroeg of 'ie nou niet eens een keer rustig met Hidde - en toen liet 'ie zien dat er een tand uit was. Erwin was fietsen, ik riep tegen Hidde dat hij de overbuurvrouw moest halen die yoga- en zwemles geeft aan kinderen dus ongetwijfeld een kinder-EHBO diploma heeft, en ging ondertussen op zoek naar iets kouds, de telefoon, en de nummers van huisarts en tandarts. Welke tand het was? Niet die losse natuurlijk, maar die er naast.
Tjerk had gerend, was gestruikeld en op z'n mond gevallen.
De schrik was gelukkig snel voorbij - de buurvrouw is erg cool en leuk, dat helpt ook. Volgens de buurman had Tjerk min of meer trots het gat in zijn mond en de tand laten zien.
Naar de tandarts geweest, niks aan de hand, ook met z'n grote-mensen-tanden alles in orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten