Amerikanen mogen dan over het algemeen weinig vakantiedagen hebben - zoals J die bij een start-up werkt en letterlijk slechts tien dagen per jaar: een week naar de familie met Kerst, een lang weekend weg en dan nog 's hier en daar een dag om thuis te blijven wanneer zijn vrouw ziek is en hij dus voor de kinderen moet zorgen - als ik mede-oprichter was van een bedrijf zou ik mijn eigen vakantiedagen toch beter geregeld hebben, dacht ik nog - ze genieten van heel veel feestdagen, die vrije dagen zijn.
Natuurlijk de 4th of July, en Memorial Day, President's Day waarop ooit de verjaardag van Lincoln herdacht werd, of was het nou Washington? Tjerk had op beide dagen vrij van school, de ene op een vrijdag, de andere op een maandag. Ik vroeg Tjerk of hij wist om welke presidenten het ging; hij noemde Lincoln, en ehm, Bush. Ik verslikte me bijna.
Toen had Erwin ook vrij en is 'ie met een groep andere fietsers in de regen van hier naar Santa Cruz gefietst, om de aankomst van de Tour de California te zien. Op Lance hebben ze niet gewacht, die was te laat (zo'n 6 minuten achter de etappewinnaar). Oh trouwens, alleen het eerste stuk was in de regen, ongeveer tot aan de kust (Highway 1, de oude snelweg van San Francisco naar LA).
Verder vieren ze hier uitbundig St Patricks Day, een Ierse feestdag (veel groene versieringen in de winkels), en heeft Tjerk z'n juf erg veel verteld over Martin Luther King op of in de aanloop naar de naar hem vernoemde dag, en over Rosa King, en dat 'bruine mensen' vroeger niet bij witte mensen mochten zijn, heeft de dag erna, op 20 januari, de hele dag de tv aangestaan in de klas, op de pre-school en bij de meeste mensen in California om de inauguratie van Barack Obama te zien. In het rijtje Feestdagen horen ook Halloween en Valentine's Day.
De week voor 14 februari kregen we een uitnodiging mee naar huis: ons kind mocht andere kinderen wel een kaartje geven, maar dan ook alle andere kinderen in de klas. Alle kinderen? Ik vroeg mijn overbuurvrouw / moeder van J uit Tjerk's klas en zij zei dat vrijwel iedereen dat doet, en dat ze bij bepaalde winkels dozen kopen met kaartenpakketjes, berekend op een gemiddelde klas, met een paar extra grote kaarten voor leerkrachten, klassen-assistenten etc. In Tjerk's klas zitten 21 kinderen, 1 meer dan het officiele aantal.
Op Hidde's pre-school deden ze hier ook aan mee, enigszins beschroomd omdat ze altijd het gevoel van vriendschap en delen propageren. En ook hier: als je meedoet, dan graag voor alle kinderen van de hele pre-school een kaartje, dus ook voor die kids die op andere dagen komen en die je nog nooit hebt gezien. Het systeem: een klein kartonnen zakje voor ieder kind op de bar waar de juffen ongezien de kaartjes in verdelen.
In Tjerk's klas was er een heuse Valentine's Party. De klas was versierd met lichtslingers in hartjesvorm en veel rood, net als hier en daar een huis.
De vier tafelgroepjes hadden elk een eigen activiteit: op eiland een kregen de kinderen een soort meet-papier: tekeningetjes met afstanden, waarop ze hartjes-snoepjes konden leggen en tellen hoeveel er nodig waren om een bepaalde afstand te overbruggen. Bij eiland twee konden ze hart-vormige zandkoekjes versieren met mierzoet smeersel en rode en witte sprinkles. Bij eiland drie konden ze kaarten maken met hartjes en glitters en andere prachtige dingen. Bij het laatste eiland konden ze nog iets anders doen (dat weet ik niet meer).
Het duurde ongeveer een uur (voor mijn gevoel) en terwijl de kinderen hun koekjes opaten en nog wat gezonde rode snacks en rood-kleurig drinken, ruimden de moeders de spullen op, pakte ik mijn roze-plakkerige Ikea-bordjes in een plastic zak, en gingen we over tot de orde van de dag.
Tjerk en Hidde kwamen beide met een tasje thuis, Tjerk zelfs met twee, van zijn klas en van de pre-school. Daarin zaten kaartjes, en wat stickers en natuurlijk hele zoete, erg gekleurde snoepjes en lollies en hart-vormige chocolaatjes.
En dat is het dan. Nadat ze de snoepjes hadden opgegeten hebben ze elk hun kaartjes nog een paar keer bekeken - 'that's mine' 'no! that one's mine!' - en daarmee was het feest ten einde. Ik heb helemaal niets gehoord over vriendschap en delen. Wie weet, wie weet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten