de eerste weken

Terwijl ik dit schrijf hoor ik op de achtergrond via de laptop het 8-uur-journaal. ‘Koud en winterse buien met sneeuw’, aldus Marion de Hond. Hmm, ik zat net nog te klagen omdat het wat fris werd, in badpak en badjas naast de bbq bij het zwembad... terwijl het overdag echt al behoorlijk warm was. Petje, zonnebril en zonnebrandcreme. Dat weer maakt het wel heerlijk hier. En nu nog in het appartementencomplex met zwembad geeft een vakantiegevoel.

Vorige week een mijlpaal: Tjerk z’n eerste tand is er uit gegaan! (hij at een appel onder de douche(?) en daar bleef de tand in steken). Onder, in het midden. “Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Gelukkig heb ik nog wat tijd om er aan te wennen. Mijn eerste tand er uit.” zei Tjerk. Mooi hoe bewust hij dat moment beleefde. De tand ernaast zit al los.

Twee dagen geleden was ik Tjerk en Hidde kwijt. Eerst vond ik dat het lang duurde voordat ze terugkwamen van bellenblazen. Toen het eten echt bijna klaar was ben ik rond gaan lopen. Daarna rond gaan rennen en vragen en roepen. Ik bleef bij mezelf denken dat het wel goed zou komen, dat ik hen wel weer zou vinden, dat Tjerk heus niet met Hidde van het complex af zou gaan – en inmiddels was ik voor mijn gevoel al drie keer het hele terrein rondgerend. Toen ik ze zag barstte ik in huilen uit. Ik was ze toen al een half uur kwijt geweest. Ik merkte dat het toch invloed op me heeft, al die verhalen over – nouja, je kent ze wel. Ik ging bedenken dat Tjerk en Hidde bijna de enige blonde kinderen hier zijn, en zeker de enige kinderen die hier zonder volwassen begeleiding rondlopen, en dat iedereen hen zulke really nice children vindt...
Een huis met een grote tuin moet het worden.

We hebben het naar onze zin. Ik zal blij zijn als we een huis hebben waar een prettige school voor Tjerk (en later Hidde) bij hoort en als Hidde op een leuke pre-school zit. Dan ben ik eindelijk zelf aan de beurt, die dagdelen dat Hidde weg is. Kan ik dan bijvoorbeeld bij Tjerk op school helpen (veel ouder-participatie ook in de klas, bij de lessen bijvoorbeeld met dingen klaarleggen of toezicht houden bij de werkjes etc) of gewoon lekker zelf iets doen, of helemaal niets.
Erwin vindt z’n nieuwe baan leuk en spannend en ingewikkeld en zwaar. Maakt vaak lange dagen maar was gister ineens lekker vroeg thuis. Het weekend is hij echt vrij en voorlopig hoeft hij nog niet te reizen.
We hebben het over Werkhoven en de vriendjes en vriendinnetjes die we achter hebben gelaten. Tjerk mist het spelen met z’n vriendjes erg, het stoeien en kletsen en sliden, het vanzelfsprekende, het stunt-fietsen. Hoe dat hier gaat met speelafspraakjes hebben we nog niet helemaal in de gaten en ik geloof dat ik Tjerk niet zomaar ergens wil laten spelen waar ik zelf nog nooit geweest ben – moet ik dan mee? Dat vind ik ook weer zo stom. Hidde verft en gaat lekker met mij mee en plonst onvervaard in het zwembad. Ik mis af en toe het Werkhovense, het geteut op het schoolplein, het zomaar bij iemand kunnen binnenlopen voor een praatje of naar iemand toe fietsen en dan theedrinken en kletsen, en mijn vrienden om bij/met te borrelen, kaartjes te schrijven en mee te kletsen of uit eten te gaan – een oppas staat hoog op mijn prioriteitenlijstje. Tegelijkertijd is het hier op een of andere manier gelukkig nog druk genoeg met allerlei geregel: huis, social security-nummer aanvragen, verzekeringen, Californisch rijbewijs halen, wegwijs worden in winkelland (waar koop ik goede sandalen voor de kinderen? Of een goede sinaasappelpers? Ik merkte laatst dat ik naar ‘een soort Hema’ zocht en realiseerde me dat het zo dus werkt: mensen (ik in ieder geval) zoeken naar het bekende), appartement opruimen en schoonmaken, wassen, voorlezen en samen tekenen.
Vooral ben ik met Hidde en soms na schooltijd ook nog met Tjerk erbij en regelmatig met ons vieren in het weekend druk met het zoeken van een huis. Het is tijd- en energieverslindend en ik ervaar het als stressvol en het is af en toe verschrikkelijk frustrerend. Vandaag weer drie, of vier, vijf?, huizen bekeken. Leve google-maps met de satelliet-optie, die gebruiken we om de omgeving te bekijken: hoe groot zijn de tuinen in de buurt van dat huis, staan er bomen in de straat, is er een park en zijn er winkels in de buurt en hoe ver is de school? En dan nog zijn er soms onaangename verrassingen zoals de buurt, de buren of elk kwartier het gebulder van een langsrazende trein.
Google-maps en internet is handig voor ons en ook leuk voor jullie omdat je een indruk kunt krijgen van hoe en waar wij wonen.
Wie nieuwsgierig is naar ons appartement kan foto’s zien op http://www.oakwood.com/corporate-apartments/furnished/US/CA/Mountain-View/prop17/showPictures.html (betaald door Informatica. In onze huiskamer staan van die grote bruine banken. De zitjes met die goudkleurige stoel en vleugel en die andere met open haard zijn in de gemeenschappelijke ruimtes). Voor een indruk van (het gebied) waar wij nu wonen en een huis zoeken: http://maps.google.com/maps?f=q&hl=en&geocode=&q=555+W+Middlefield+Rd,+Mountain+View,+CA+94043&sll=37.0625,-95.677068&sspn=32.059939,81.914062&ie=UTF8&ll=37.423617,-122.181702&spn=0.327729,0.870667&t=h&z=11. Je kunt zover inzoomen dat je ‘ons’ zwembad en het bubbelbad ziet en je kunt uitzoomen zodat je een beeld krijgt van het hele schiereiland, the Peninsula. Wij wonen nu in Mountain View en zoeken hier, en in Sunnyvale, San Carlos, Palo Alto (te duur maar je weet maar nooit), Los Altos (idem) en Menlo Park (moeten we ook heel veel geluk hebben).